Əlbəttə, xəyanətin ardı-arasının kəsilməməyinin əsas və başlıca səbəbi cəzasızlığıdır. Cəzasızlıqdan isə həyasızlıq və qudurğanlıq törəyər. Ümumiyyətlə, cəzasızlıq humanizm xarüqəsi deyil, əksinə cinayətin çiçəklənməsi, virus kimi mutasiyaya uğrayaraq daha davamlı, alt qatlara sirayət etməklə özünə yer edərək möhkəmlənməsinə şərait yaradan zərərverici mühitidir…

Son vaxtlar istər mətbuatda, istər də sosial şəbəkələrdə Müdafiə Nazirliyi Baş qərargahının keçmiş rəisi Nəcməddin Sadıkovun Azərbaycan dövlətinə qarşı xəyanətlərinə görə cəzalandırılması tələb olunur. Belə ki, vətəndaşlar bu şəxsin əlini-qolunu sallayaraq ölkədən çıxmasına və Dubayda hər kəsə meydan oxuyacaq şəkildə “poz” verməsinə haqlı olaraq etiraz edirlər. Görünən odur ki, Azərbaycan cəmiyyəti N.Sadıkovun “çoxvektorlu” xəyanət ssenarisinə görə, tezliklə ölkə qanunları çərçivəsində mühakimə olunması tələbində israrlıdır…

Uşaq vaxtı izlədiyim bir cizgi filmi var idi. Qəbiləsinə xəyanət edən bir gənc yurdundan qovulur və onun cəzalandırılması üçün adının çəkilməsi qadağan edilir, xatırlanmır. Düzdür, Nəcməddin Sadıkova bu cəza çox yüngül olar, çünki onun xəyanətlər silsiləsi həddən çox zəngindir. Bizim bildiklərimiz və ya bizə məlum olanlar onun az qismidir.

Əlbəttə, xəyanətin ardı-arasının kəsilməməyinin əsas və başlıca səbəbi cəzasızlıqıdır. Cəzasızlıqdan isə həyasızlıq və qudurğanlıq törəyər. Ümumiyyətlə, cəzasızlıq humanizm xarüqəsi deyil, əksinə cinayətin çiçəklənməsi, virus kimi mutasiyaya uğrayaraq daha davamlı, alt qatlara sirayət etməklə özünə yer edərək möhkəmlənməsinə şərait yaradan zərərverici mühitidir. Çox təəssüf olsun ki, Azərbaycan hələ cümhuriyyət dövründən, hətta ondan da qabağa gedən xəyanətkar şəcərəsi ilə dəfələrlə “kürəkdən zərbə” almışdır və bu xəyanətlər vətənimizə dövlət müstəqilliyini, torpaqları itirmək bahasına başa gəlmişdir.

Bu yazımızın məğzi də illərlə “data-bazasına” yığdığı xəyanətlər toplusu ilə dosyesini zənginləşdirən, dövlətə meydan oxuyan, dövlət təhlükəsizliyinə vurduğu zərbələrlə sahiblərinə “sadiq …” kimi qulluq göstərən, ölkənin yox, onların etimadını doğruldan, hətta “xəyanətin anatomiyasını” və ya Konstitusiyasını belə təsnifatlandıra bilən Nəcməddin Sadıkovu “toxunulmaz” edən səbəbləri araşdırmaqdır…

Biz deyəndə ki, dövlət strukturlarına təyin olunan adamların nəsil-kök şəcərəsi, qanı, hətta şüarltı səviyyədə belə hansı ideallara sadiq olduğu, inanc sistemi belə təhlükəsizlik sisteminin süzgəcindən keçirilib saf-çürük edilməli, ələnməlidir, hətta hasnı ali məktəbdən məzun olduğu, təhsil aldığı dil, təhsil bazasına biliklərin hansı sistemdən toplandığı araşdırılmalıdır, bu sözü qəribçiliyə salaraq, ironiya ilə reaksiya verənlər dil boğaza qoymurlar.

Azərbaycan generalı olmaq şərəfindən məhrum olmuş (O, özünün Putinin generalı hesab edir – müəl.), Rusiyanın təbəəsi Nəcməddin Sadıkov artıq xalqın və dövlətin gözündə “xain” damğası ilə damğalansa da, hələ onun yolu nə həbsxanaya, nə də qara maskalıların cəngində çapalayan və korrupsiya girdabına batmış icra başçıların getdiyi təcridxanalara düşmür. O halda bu şəxsi “toxunulmaz” edən nədir? Bu suala cavab axtarmazdan öncə xatırladaq ki, nə qədər qəribə olsa da, 2016-cı il aprel döyüşlərini uğurla sona çatdırmağa imkan verməyən, bu döyüşlərin ardından “Tərtər işi” kimi tarixə keçən satqınlıq serialının növbəti seriyasından sonra – 2016-cı ilin aprelin 19-da bu şəxs “Azərbaycan Bayrağı” ordeni ilə mükafatlandırıldı. Hansı ki, aprel müharibəsi bitən kimi bir qism hərbçilərə verilən işgəncələr nəticəsində 9 nəfər ölüb, 1800-dən çox əsgər və zabit işgəncələrə məruz qalıb, 25 nəfərə isə uzunmüddətli həbs cəzası verilib. Əsəgərlərimizi, kişilərimizi ermənilərə “yollayan” bu xainin namusumuza vurduğu zərbə elə ermənilərin Xocalıda qız-gəlinlərimizə etdiyi zülmlərdən geri qalmır, əksinə, bəlkə daha da dəhşətlli və fəlakətlidir. Bu şəxsin siyahısında olan 25 nəfərin isə “vətən xaini” ittihamı ilə yarğılanması da şübhəlidir. Ən azından Nəcməddin Sadıkovun cinayətkar qruplaşmasının üzvü olan zabitlərin vətənpərvər hərbçiləri aradan götürmək vəzifələrini yerinə yetirdikdən sonra, mükafat olaraq başqa hərbi hissələrdə daha yüksək hərbi rütbə almaqla fəaliyyətlərini davam etdirmək praktikası da olub. Çünki Sadıkov öz adamlarını həbsxanaya saldırmağa imkan verməzdi. Bunun əksinə, o və bandası öz xəyanətlərini ört-basdır etmək üçün ordumuzun sağlam, peşəkar, milli ruhlu hərbçilərini şərləyib, onlara ağlasığmaz işgəncələr verib öldürüblər…

Nəcməddin Sadıkovun “xain” titulu nəinki ictimai-siyasi sferanın gəldiyi qənaət idi, bu, həm də erməni ilə üz-üzə xidmət edən əsgərlərin illərdir bildiyi həqiqət olub. Ümumiyyətlə, Azərbaycan ordusunda “bezpredel” ab-havanın yaradılmasında Sadıkovun rolu böyük idi. O, nəinki xəyanətlərlə kifayətlənir, hətta Azərbaycanda peşəkar ordunu məhv etmək üçün var gücünü ortaya qoymuşdu. Məsələn, Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrdə (XTQ) ixtisarlar aparılması haqda tapşırıqlar verməsi, peşəkarları vəzifələrdən uzaqlaşdırması heç də təsadüf deyildi. Halbuki, aprel döyüşləri Azərbaycan üçün mühüm hərbi sınaq mərhələsi oldu və bundan sonra Ordumuzun Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrinin gücləndirilməsi əsas prioritet məsələ olmalı idi. Bəlkə də Sadıkov faktoru olmasaydı, Qarabağın taleyi o zaman dəyişə bilərdi.

N.Sadıkov aprel döyüşlərindən sonra bütün enerjisini XTQ-nin zəiflədilməsinə sərf etsə də, məqsədinə nail ola bilmədi. Amma onun digər çoxsaylı xəyanətlər cəmiyyətdə, obrazlı şəkildə desək, 7-dən 77-yə qədər hər kəsə bəllidir. Hətta Birinci Qarabağ savaşında da Kəlbəcərin işğalından əli olduğu bildirilən bu şəxsin xəyanəti nəticəsində yüzlərlə əsgərin dərman verilməklə yatırdılaraq öldürülməsi haqda fikirlər ağızdan-ağıza gəzməkdədir.

Azərbaycanlı qanı daşıyan adam bu cür cinayət əməllərinin müəllifi ola bilərdimi? Qətiyyən! Əksinə, adamın ağlına yetimxanalardan azərbaycanlı ailələrə övladlığa verilən erməni uşaqlarının hekayəsi gəlir. Hansı ki, övladlıq verildiyi azərbaycanlı atanın soyadını daşıması da yaxşı bir “kamuflyaj” idi.

Qayıdaq Nəcməddin Sadıkovun toxunulmazlıq məsələsinə.

(Ardı var)

Ülviyyə ŞÜKÜROVA //hurriyyet.az//


Paylaş: